Stereophonic, de winnaar van de Tony Award 2024 voor Beste Toneelstuk, is nu op zijn eerste Nationale Tournee. Lees hier de recensies voor de tournee zodra ze binnenkomen!
De nationale tournee cast bevat Jack Barrett als Grover, Claire DeJean als Diana, Steven Lee Johnson als Charlie, Emilie Kouatchou als Holly, Cornelius McMoyler als Simon, Denver Milord als Peter, en Christopher Mowod als Reg, met Eli Bridges, Andrew Gombas, Quinn Allyn Martin, Jake Regensburg, en Lauren Wilmore als de overige castleden.
Geschreven door David Adjmi, geregisseerd door Daniel Aukin, en met originele muziek van Arcade Fire's Will Butler, verkent Stereophonic de pijn en extase van creatie terwijl het zich richt op een opnamestudio uit 1976, waar een jonge rockband op de rand van supersterrendom staat. In de loop van één album laaien de spanningen op, raken relaties beschadigd, en vervaagt de grens tussen samenwerking en chaos — allemaal vastgelegd met schokkende intimiteit en realisme.
De Broadway-productie van Stereophonic maakte geschiedenis in 2024 als het meest voor een Tony genomineerde toneelstuk ooit, met 13 nominaties en vijf gewonnen prijzen, waaronder Beste Toneelstuk, Beste Regie (Daniel Aukin), Beste Scenografie (David Zinn), en Beste Geluidsontwerp (Ryan Rumery).
Oorspronkelijk gepland voor een 14 weken durende Broadway-vertoning werd Stereophonic twee keer verlengd door populaire vraag, en sloot op 12 januari 2025 in het Golden Theatre na 305 voorstellingen. De productie begon in mei 2025 een West End-vertoning in het Duke of York's Theatre in Londen, met de Amerikaanse nationale tournee die later dat jaar van start ging.
Gemma Wilson, The Seattle Times: Ja, het is een lang toneelstuk, en lange, naturalistische toneelstukken zijn niet voor iedereen, net als scènes en gesprekken die zich in realtime uitstrekken. (En had deze radio-bewerking nog 15 of 20 minuten kunnen inkorten zonder het verhaal te verliezen? Zeker.) Maar als je je voor-smartphone aandachtsspanne kunt aanspreken, word je beloond met een grappig, gespannen, diep menselijk drama — als je van dat soort dingen houdt.
Steve Murray, BroadwayWorld: Stereophonic gaat over creatie en we zien fragmenten van liedjes die worden geschreven, herwerkt en waarover wordt gediscussieerd. Met een score van Grammy-winnaar Will Butler, voorheen van Arcade Fire, zullen zowel musicologen als producenten en geluidstechnici zich vergapen aan de aandacht voor details. Het tempo is traag en berekend, en met een looptijd van bijna drie uur worden de kijkers getest op hun geduld.
Leslie Katz, Piedmont Exedra: Soms voelen de plot en de dialogen van toneelschrijver David Adjmi echt authentiek aan. De conversaties en roddels van de muzikanten, de starts en stops, het wachten, de vele takes van hetzelfde nummer — alles wat zo kenmerkend is voor een opnamesessie — voelen echt aan.
August Hammel, Golden Gate Xpress: Gedurende de show, in zowel zijn hoogte- als dieptepunten, balanceert de sublieme regie van Daniel Aukin alles uit. Een show als deze, die de claustrofobie van het maken van een album in een beperkte ruimte naar voren brengt, leeft en sterft door zijn enscenering. Aukin plaatst zijn performers direct maar meesterlijk als schaakstukken en creëert een opvallende compositie met hen in elke scène.
David John Chavez, KQED: Hier in de Bay Area is het speciaal om Stereophonic te zien — een coproductie tussen ACT en BroadwaySF — eindelijk in zijn spirituele thuis. De studio is duidelijk gemodelleerd naar de Record Plant in Sausalito, waar Fleetwood Mac Rumours opnam. Bandleden nemen pauzes om te eten bij Juanita's, het beroemde Sausalito restaurant-slash-drieringen circus gerund door de meest kleurrijke eigenaar en chef-kok van de regio. Er is ook een fantastisch vintage T-shirt (period costuums zijn ontworpen door Enver Chakartash) van een eerbiedwaardige San Leandro sportbar, een sterke wiet uit Santa Cruz, en er zijn verwijzingen naar Tiburon, Stinson Beach en Oakland.
Lily Janiak, San Francisco Chronicle: Onder regie van Daniel Aukin koestert de show af en toe zijn gezwollen stiltes of verwenniert monologen als een zorgzame moeder. We hoeven niet te horen over elke droom van een personage of filmassist, en het beladen van deze uitwijdingen met meer gewicht dan ze verdienen, oogt gewichtig. Op deze momenten lijkt het alsof de show zo verliefd is op zichzelf dat alles wat het verzint per definitie briljant is. Maar meestal is "Stereophonic" briljant, en dergelijke misstappen zijn meteen vergeeflijk.
Gemiddelde Beoordeling: 83.3%
