Lees de recensies voor The Testament of Ann Lee, de muzikale dramafilm over de Shaker-beweging, geleid door Mamma Mia! en Les Miserables ster Amanda Seyfried als Moeder Anne Lee.
The Testament of Ann Lee is geregisseerd door Mona Fastvold, naar een scenario dat ze schreef met Brady Corbet. Tijdens haar opkomst in de achttiende eeuw geloofden volgelingen dat Ann Lee een vrouwelijke vertegenwoordiging van God was en stonden ze bekend om hun uitbundige muzikale erediensten, wat in de film wordt uitgebeeld. De film zal vanaf 25 december 2025 in beperkte theaters vertoond worden.
De film heeft ook hoofdrollen voor Thomasin McKenzie, Lewis Pullman, Christopher Abbott, Tim Blake Nelson, Stacy Martin, Matthew Beard, Scott Handy, Viola Prettejohn, David Cale, en Jamie Bogyo.
The Testament of Ann Lee beleefde zijn wereldpremière op het Internationale Filmfestival van Venetië op 1 september 2025, en werd ook vertoond op het Toronto International Film Festival in september. Voor de release in de bioscoop in december krijgen bezoekers de kans om een 70mm-versie te bekijken in geselecteerde bioscopen.
Alissa Wilkinson, The New York Times: Veel films over historische figuren — vooral diegenen die als excentriek of mogelijk waanzinnig beschouwd kunnen worden — plaatsen het publiek aan de buitenkant, kijkend met een mengeling van scepsis en nieuwsgierigheid. Maar “The Testament of Ann Lee” is genadeloos intern, onophoudelijk overtuigd van de betrouwbaarheid van zijn protagonist. Wanneer zij een visioen heeft, zijn we bij haar. Wanneer zij pijn ervaart, huiveren we. Wanneer zij vreugde voelt, voelen wij dat ook. Het doel is niet om te analyseren, of zelfs om onderwezen te worden, maar om meegesleept te worden in haar extase.
Siddhant Aldhaka, IGN: Een muzikale biopic die passend is samengesteld uit religieuze ballades, The Testament of Ann Lee vertelt het leven van zijn gelijknamige 18e-eeuwse religieuze leider, met enorme passie gespeeld door Amanda Seyfried. Het beslaat meerdere decennia en volgt Ann's reizen van Manchester naar New York evenals de nieuw uitgevonden religieuze dogma's die haar reis leidden. Het is een film van spirituele extase die aan de rand van realisme leeft – zowel ten goede als ten kwade – terwijl het een vaak vergeten historisch figuur mythologiseert wiens ongewone opvattingen over celibaat altruïstische doelen hadden, wat zorgt voor een bijzonder boeiende ervaring.
Jocelyn Noveck, Associated Press: Je zou kunnen zeggen dat het koppel, artistieke en levenspartners, een goede reeks bezig is. Ze maakten samen “The Brutalist” vorig jaar, geregisseerd door Corbet en mede geschreven met Fastvold, wat Adrien Brody een Oscar opleverde. En nu, met Fastvold als regisseur, hebben we “The Testament of Ann Lee” — een aangrijpende en, ja, moeilijke film met een vurige Amanda Seyfried als de Shaker-leider. Het is een prestatie die je sokken uit de achttiende eeuw zal blazen.
Stephanie Zacharek, Time Magazine: Hoeveel tellen ambitie en lef tegenwoordig in de filmwereld? The Testament of Ann Lee, geregisseerd door Mona Fastvold, is in goede of slechte zin als geen andere film die u heeft gezien. Een musical over de oprichter van een religieuze sekte die in de 18e eeuw is opgericht, een vrouw die geloofde in een Utopische samenleving, zelfs terwijl zij predikte dat de enige manier om Gods genade te verdienen was om het celibaat te omarmen? Als je op zoek bent naar een idee dat de mensen in de rij laat staan, dan is dit het niet. Maar in een wereld waar we elke dag voorverteerde informatie gepresenteerd krijgen, alsof we niet te vertrouwen zijn om zelfs maar een vonkje van onze eigen verbeelding te gebruiken, The Testament of Ann Lee spoort ons aan om de hersencellen die we nog over hebben te gebruiken. Het mag niet meer zijn dan een goed uitgevoerde curiositeit, maar het heeft ook een kwaliteit die veel mega-budget blockbusters missen: het is nooit saai.
Caroline Slede, AV Club: Het is het ethos van een film die uiteindelijk continuïteit vindt in de menselijke ervaring, maar een gedurfde, desoriënterende weg bewandelt om daar te komen. Gemaakt op 70mm en met een meeslepende Amanda Seyfried als de naamgever en oprichter van de Shaker-religie, The Testament Of Ann Lee vangt hoe extatische religieuze ervaringen zich in de 18e eeuw voelden voor degenen die erin zaten, in plaats van hoe ze eruitzagen van buitenaf.
Peyton Robinson, Roger Ebert: Dit jaar zien we hen opnieuw een weids verhaal van ambitie schrijven, tegen een koloniale achtergrond, dit keer met Fastvold aan het roer en Amanda Seyfried als de ster. “The Testament of Ann Lee” is een grootschalige productie, wonderlijk in detail, en Fastvold bewijst zich opgewassen tegen de uitdagingen van haar eigen ambities, en pakt de zwaarlijvige biografie aan met dezelfde soort arbeidsintensieve toewijding die kenmerkend was voor haar onderwerp.
Adam Nayman, Toronto Star: “The Testament of Ann Lee” was een van de meest gezochte toegangskaarten op TIFF en komt met de verwachting van seizoensprijzen. Het is een meeslepende maar eigenzinnige biografie van een zelfverklaarde messias die soms werd gevierd als een pionier en soms werd vervolgd als een ketter.
Bilge Abiri, Vulture: Zeker om de geschiedenis in te gaan als een van de vreemdste musicals ooit gemaakt, vertelt Mona Fastvold’s The Testament of Ann Lee het verhaal van de oprichtende leider van het Shaker geloof door herverbeelde spirituals en hybride danssequenties die traditionele en moderne bewegingen mixen. Dat klinkt misschien vaag experimenteel en abstract, maar de film is het tegenovergestelde van afstandelijk — hij zoekt ons wakker te schudden, ons onder te dompelen in de sensatie van zijn verre tijdperk. Mooi geproduceerd en geschoten op 70-mm., recreëert de film liefdevol haar 18e-eeuwse milieu in houding; het gooit ons in deze wereld en denkwijze. En de bizarre zang- en dansnummers, ondanks hun anachronisme, trekken ons verder naar binnen. Het is zoals The VVitch ontmoet Andrei Rublev ontmoet Rhythm Nation.
David Ehrlich, IndieWire: Vlak na “The Brutalist,” zijn Mona Fastvold en Brady Corbet teruggekeerd met nog een groots historisch epos over een Europese iconoclast die naar Amerika komt om een nieuw soort kerk te bouwen. Nog spannender is dat “The Testament of Ann Lee” — een speculatieve, koortsachtige en geheel verrukkelijke biografie over de Mancuniaanse predikante die de Shakers oprichtte en zichzelf beschouwde als de vrouwelijke incarnatie van Christus op aarde — het meest opvallende probleem aanpakt dat het verhaal van vorig jaar over de fictieve architect László Tóth had: Het was geen musical.