Marjorie Prime, het existentiële drama van Jordan Harrison, gaat vanavond in première in het Helen Hayes Theater, geregisseerd door Anne Kauffman. De productie heeft Danny Burstein, Christopher Lowell, Cynthia Nixon en June Squibb in de hoofdrol van Marjorie Prime.
Wat zou je zeggen tegen iemand die je hebt verloren, als je ze opnieuw kon zien? Wat als ze nu een betere luisteraar zijn dan toen ze leefden? Pulitzer Prize-finalist Jordan Harrison heruitvindt het familiedrama in MARJORIE PRIME, geregisseerd door Anne Kauffman.
Een reflectie op ouder worden en kunstmatige intelligentie, geheugen en sterfelijkheid, liefde en nalatenschap, Marjorie Prime onderzoekt de vage grens tussen een geleefd leven en een herinnerd leven.
Elisabeth Vincentelli, The New York Times: KEUZE VAN DE CRITICI. Harrison heeft een droomcollaborator in Kauffman, die een meester is in het creëren van emotie zonder het publiek ermee om de oren te slaan. Haar aanpak lijkt afstandelijk, bijna klinisch, maar dat betekent alleen dat ze haar hand niet overspeelt bij het navigeren door emotionele verhoudingen. Dit was duidelijk bij haar laatste Broadway-uitstapje, het stil maar vernietigend “Mary Jane” (2024), en dat is hier ook het geval, met alle vier de acteurs die op bewonderenswaardige wijze economisch zijn — een aanpak die niet per se prijzen wint maar die blijft hangen in het hart en de geest van het publiek.
Adam Feldman, Time Out New York: Veel van de pers voorafgaand aan de opening van deze heropleving heeft zich gericht op de 96-jarige Squibb, die misschien wel de oudste acteur ooit is om een hoofdrol op Broadway te spelen. Ze verdient die aandacht met een opmerkelijke uitvoering die kilheid en vaagheid combineert tot een stevige rijplaag. Maar de andere acteurs zijn even goed. Burstein, die menselijke tederheid uitstraalt, is perfect ingezet als het vriendelijkste personage van het stuk, en zijn laatste scène is verwoestend; Lowell vindt de juiste balans van stijfheid en charme voor zijn nep Walter. En Nixon is simpelweg de beste die ik ooit op het podium heb gezien: Als Tess zwoegt om verbinding te maken met haar moeder — of juist elke hoop op verbinding opgeeft — vult Nixon haar prikkelbaarheid met complexe onderliggende noten van bitterheid en uitputting.
Frank Scheck, New York Stage Review: Het lijkt ook scherper, resonanter en dieper ontroerend in de huidige Broadway-heropleving opnieuw geregisseerd door Anne Kaufman. Dit is deels te danken aan de uitstekende cast inclusief June Squibb, die wonderbaarlijk nog steeds de planken betreedt op 96-jarige leeftijd. En persoonlijk misschien komt dit ook doordat ik persoonlijke verliezen heb ervaren in het laatste decennium die het stuk op een diepere manier thuisbrachten.
Gemiddelde Beoordeling:
90.0%
